Mijn jaren bij de politie (2024)

Ellie Lust vind ik echt een tof persoon. Ze voelt voor mij altijd heel echt, doet zich niet anders of beter voor dan ze is. Wat je ziet is, is wat je krijgt. En het politievak intrigeert me ook nog eens. Ik kijk bijvoorbeeld met veel plezier naar het tv programma bureau Burgwallen. Deze combinatie maakte dat ik heel nieuwsgierig was naar dit boek van Ellie. En dan stond hij ook nog op Storytel: win win!

In dit boek blikt Ellie terug op haar jaren bij de politie. Bijzondere momenten, ontroerende momenten en grappige momenten wisselen elkaar af. Onwijs interessant vond ik het! Ook hoe ze uiteindelijk het politievak moest verlaten komt voorbij en dat heeft ze ook bijzonder knap weg gezet. Ze houdt compleet de eer aan zichzelf, doet weinig afbreuk aan anderen, heel mooi.
Voor mijn gevoel heb ik na het luisteren van dit boek echt weer meer geleerd over Ellie als persoon, maar ook over het politievak. Persoonlijk vond ik het wel jammer dat Ellie niet het gehele boek zelf voorleest, maar hé dat is a different cookie hè.

Wat een mooi en aangrijpend boek dit. De schrijfstijl is bijzonder prettig en eigenlijk vond ik het boek veel te kort. Het geeft een fijne inkijk in de afwisselende, mooie, maar zeker ook heftige carrière die Ellie bij de politie gehad heeft.

Er komen meerdere belangrijke thema’s langs, waaronder de ontwikkelingen binnen de politieorganisatie ten aanzien van de acceptatie van vrouwen en niet-heteroseksuelen. Maar ook de steeds meer digitaal wordende opsporing. Er worden aangrijpende maar ook hele mooie situaties besproken. Een belangrijke boodschap die in het boek naar voren komt is dat politiemensen ook “maar gewoon” mensen zijn. Al vormen alle politiemensen samen wel één grote familie.

Aanrader dit boek voor iedereen die op een toegankelijke wijze meer wil weten over politiewerk, maar óók over wat het werk met de politieagent als persoon kan doen.

Enige minpuntje vond ik dat er op momenten wel wat herhaling in zat, en dat dan in een boek van nog geen 200blz. Overall niet heel storend, maar wel een aandachtspunt.

Wie kent Ellie Lust niet?

Ellie is wat mij betreft het ultieme voorbeeld van hoe een politieagent zou moeten zijn.

En ondanks dat ze al een aantal jaar niet meer werkzaam is bij de politie, blijft ze voor mij dat beeld handhaven. Wat mij betreft blijft ze onlosmakelijk met de politie verbonden.

In ‘Mijn jaren bij de politie’ neemt Ellie ons mee naar hoe haar carrière begon, wat ze heeft meegemaakt en welke stappen ze in haar carrière heeft gezet, maar ook hoe haar carrière bij de politie eindigde.

Het is zoals we Ellie hebben leren kennen door haar tv optredens: eerlijk, kordaat, feitelijk, maar ook met een vleugje humor.

En wat er vooral uitspringt? De passie! De passie voor het werk en voor het werken met mensen.

Het doel was niet een boek over Ellie Lust, maar vooral ook over het beroep van politieagent. Je kunt het wel een ode noemen wat mij betreft.

Niet alleen leerde ik meer over de persoon Ellie, maar meer nog leerde ik wat het werk van een politieagent in houdt en waar ze mee te maken krijgen. Het werk is namelijk nogal divers.

Een bijzonder boek, dat mij heeft weten te raken, maar wat mij zeker ook weer hoopvol stemt waar het gaat om het optreden van de landelijke politie.

De schrijfstijl is heerlijk, vlot en beeldend en je leest het boek in één ruk uit.

En aan het eind kon ik alleen maar denken, zoals altijd: wat een geweldig mens!❤️

3,5*

Aan de hand van verschillende meldingen en casussen word je meegenomen in de politie carrière van Ellie Lust. Door de interessante verhalen en de manier van vertellen leest het boek erg vlot. Het boek is erg toegankelijk en een aanrader voor iedereen die meer wil weten over het politievak.
4/5 ⭐️

Best wel een interessant boek, valt soms wel wat in herhaling en ik had juist het laatste stuk, over jaar vertrek, wel wat uitgebreider willen horen. Als je dit boek ook luistert, de voorlezer praat zo langzaam dat je het beter wat sneller kan afspelen. Ook vond ik de voorlezer niet passen bij hoe Ellie zelf klinkt

Wat een top vrouw is Elly. Ik vind het oprecht jammer voor haar dat ze haar baan moest opzeggen. Uit dit boek kun je namelijk echt opmaken dat het haar leven is.
Gelukkig kan ze programma's maken die er toch mee te maken hebben en hoeft ze het niet helemaal achter zich te laten.

Top boek!

Leuk boek. Makkelijk te lezen. Geeft een mooi beeld van haar werk

Wat een prachtvrouw. Diep respect en bewondering voor haar in contact zijn, rust en helderheid. En daarnaast nog humor ook.

Leest heerlijk weg! En zeker leuk als je ook fan bent van andere programma’s of boeken over de Nederlandse politie. Ellie is een bijzondere dame. Leuk om deze korte verhalen te lezen.

Luisterboekie met Jim

Interessante verhalen! Heel leuk om naar te luisteren. Ik hou van dit soort boeken en dit was weer een topper!

Erg interessant, de situaties en erg fijn geschreven!

Interessant inkijkje in het politieleven.

Leuk kijkje in de keuken van de politie maar blijft ook wat oppervlakkig.

Het boek van Ellie Lust “Mijn jaren bij de politie” was een boek waar ik echt naar uitkeek, dus gereserveerd, gekocht en nu eindelijk gelezen. Om maar meteen met de deur in huis te vallen : Boek van het jaar 2019! Ik heb het boek in een ruk uitgelezen!

Ellie Lust, ja wie kent haar eigenlijk niet? Ik kende haar voornamelijk van het programma “Opsporing verzocht” een programma wat ik nooit oversla, ik noem dat altijd mijn avondje “boeven vangen”. Ja ik vind het nog steeds een gemis bij het programma. Geen Ellie meer. Natuurlijk alle programma’s van Ellie gezien, stuk voor stuk zeer interessant. En nu dan het boek.

In het boek geeft Ellie een kijkje achter de schermen van haar leven als politievrouw. Vanaf de eerste pagina wordt je in haar verhaal meegezogen en vliegt de tijd voorbij. Over vele zaken die het politiewerk inhoudt, wordt openhartig geschreven. De eerste jaren, de mooie en minder mooie kanten van het vak. Over haar motivatie om dit werk te doen namelijk iets goeds doen voor de samenleving. Als lezer zit je soms je tranen weg te slikken en denk je bij jezelf “wow heftig wat een agent(e) zoals voor de kiezen krijgt”. Op een ander moment schiet je weer in de lach waarbij de huisgenoten je aankijken en vragen wat is er zo lollig aan het boek? Dus zelfs een stukje voor gelezen (verhaal hamster). Wel het gebeurt zelden of nooit dat ik de huisgenoten voor lees (een volwassene voorlezen ja ja…)

Ellie schrijft in het boek niet alleen over haar werk, maar ook privézaken komen aanbod. Het wordt allemaal heel openhartig beschreven waarbij je soms stil wordt. Vooral als gebeurtenissen opeens heel herkenbaar worden. Een beetje een oepsie moment.

Uiteraard ontbreekt het gedeelte over de Roze in Blauw’-beweging niet. Ellie was daar vanaf het begin bij betrokken en eigenlijk toch wel de drijvende kracht er achter. Zeer interessant om te lezen.

Zoals vermeld je vliegt door het boek heen, het is dan ook zeer toegankelijk geschreven, het leest als een spannend boek maar wel met de gedachte dat het echt gebeurd is. Ellie Lust weet het zo te vertellen dat de verhalen binnen dringen en je niet meer los laten. Na het lezen ben ik nog wel even met het boek bezig geweest en het maakt dat je een eigenlijk een diepe buiging voor Ellie moet maken. In mijn ogen heeft de ze politie een menselijk gezicht gegeven. Een wijkagente die langsgaat bij mensen om de eenzaamheid tegen te gaan. Dat hoor je niet vaak. Hier hebben we ook een wijkagent (voor 3 dorpen), nou ik kan er geen gezicht op plakken hoor…En dan komt het denk ik toch op je persoonlijkheid aan of je betrokken bent of niet. Nou dat is Ellie! Dat merk je door het heel het boek en haar programma’s. Ik blijf het dan ook jammer vinden dat Ellie de politie heeft moeten verlaten. Een beter boegbeeld of visitekaartje kun je je niet wensen.

Boek is absoluut een aanrader!

Het boek geeft een inkijkje in het leven Ellie Lust zowel op persoonlijk als carrièrevlak. Het verhaal is boeiend. Ze vertelt op een prettige manier over haar belangrijke leven. Ik had zo de indruk dat Ellie’s familie ook bij de politie zou zitten en dat ze hierdoor een carrière bij de politie ambieerde. In haar boek vertelt ze dat ze niet uit een politiefamilie komt. Alleen rechtvaardigheidsgevoel hadden ze wel allemaal. Ze vertelt dat de opleiding pittig was.

Diverse operaties worden toegelicht in het boek. Operatie Marisol vond ik erg leuk om te lezen. Op sommige momenten dacht ik dat is cool, daarmee doel ik op haar werk en motorrijopleiding. Je leert veel dingen van dit boek. Zo vertelt ze dat Dina Sanson de eerste vrouwelijke politieagente van Nederland was. Wauw wat een ontdekkingen deed ik door dit boek. Iets wat me al bekend was en dat overal gebeurt is vrouwonvriendelijkheid op het werkvloer. Bij de politie zaten de vrouwen ook achter een typmachine of brachten koffie rond. Als feministe word ik hier super boos over. Gelukkig pakt Ellie vrouwonvriendelijkheid goed aan. Ze is een vrouw met pit dat werd me op t.v. wel erg duidelijk ook in haar boek.

“Als ik niet Ellie maar Eddie had geheten was het een stuk makkelijker geweest.”

Gelijk heeft ze met deze quote.

“Dat er gekeken werd hoe ik eruit zag ik mijn leren broek, nam ik op de koop toe. Maar de minachting die veel mannen toonden stuitte me tegen de borst. Jan, een brigadier die altijd een goor sjekkie aan zijn lippen had hangen, was vaak negatief over vrouwen bij de politie.

‘Vrouwen,’zei hij een keer ‘moeten lekker thuisblijven, koken en de was doen.’

Ze staat meteen haar mannetje en zegt: Als jij nog een keer lullige opmerking over vrouwen bij de politie maakt in mijn bijzijn, dan heb je een klacht aan je kont hangen.’

Hij zei niets, maar knipperde met zijn ogen, waaruit ik kon opmaken dat hij het begrepen had. Daarna hield hij zijn mond over vrouwen in ieder geval waar ik bij was. Ik dacht dat hij het stiekem nog wel kon waarderen ook.

Wat een fijn boek. Ze schrijft heel erg leuk. Je leert Ellie beter kennen. Een meeslepend schrijfstijl heeft ze ook. Het is openhartig en een eerlijk betoog. Zeker een aanrader voor iedereen.

Eerder gepubliceerd op https://www.beautyandbooksmagazine.nl...

Het is leuk om te zien hoe Lust zich heeft ontwikkeld en steeds nieuwe dingen aanpakt. Van wijkbureau, naar motoragent, naar wijkagent en uiteindelijk als perswoordvoerder. Dit wordt in korte zeer leesbare hoofdstukken beschreven, wat zeker ook te danken is aan Julien Althuisius die met haar meeschreef/redigeerde voor dit boek. Hiermee beschrijft ze ook een tijdsbeeld, een tijd waarin vrouwen voor het eerst ‘op straat’ worden toegelaten en bij de motorpolitie mogen. Met veel liefde en humor beschrijft ze menig indrukwekkende gebeurtenis.

Het meest interessant vond ik om te lezen hoe ze homoseksualiteit bij de politie bespreekbaar heeft gemaakt en acceptatie daarvan heeft bevorderd, onder andere door de oprichting van roze in blauw. Ze maakt ook duidelijk hoe ze daarbij telkens weer de balans moest vinden tussen de politie zijn en bijvoorbeeld meedoen aan de Canal Parade. Een boek dat makkelijk wegleest en zeer de moeite waard is om gelezen te worden.

Ik heb het boek in een keer uitgelezen! Het leest erg vlot weg en het is zo goed geschreven dat je het Ellie bijna hoort zeggen. Het boek had van mij veel meer pagina's mogen hebben!
.
Wat ik miste in het boek (maar wat er waarschijnlijk niet in staat omdat het om Ellie draait) is wanneer en waarom haar tweelingzus Marja ook bij de politie is gegaan. Eerst studeerde ze in Amerika, vervolgens is ze ook agent. Maar ze heeft dus niet tegelijk met Ellie op de politieschool gezeten. Ergens had ik het wel leuk gevonden om te lezen waarom Marja ook bij de politie is gegaan!

Dit boek geeft een bijzonder kijkje achter de schermen van de politiecarrière van Elle Lust. Hoe Ellie voor de politie koos, haar opleiding heeft doorstaan en verschillende functies binnen de politie heeft gehad. De politie mist nu een bijzonder mens, maar ik snap wel dat Ellie op een gegeven moment de keuze tussen het politievak en het tv-vak moest maken. Hoe integer je ook bent, je status als politieagente komt toch een beetje in het geding.
Het boek is vlot geschreven en leest lekker weg. Een echte aanrader!

Leuk geschreven. Allemaal herkenbare verhalen en vooral de stukjes over de starheid van sommige collega’s. ‘Vrouwen bij de politie hoort niet,’ nu denk dat door de politievrouwen juist een heleboel geweld voorkomen kan worden. Zij schrijft eerlijke en echte verhalen, maar om nu de uitdrukking ‘NATOS’ uit te leggen vind ik wat ver gaan. Het lijkt mij dat dit ook alleen maar meer voor verdeeldheid zorgt. Jammer dat zij haar carrière niet tot haar pensioen mocht afmaken. De politie heeft een goede laten gaan.

Bij Elllie Lust denk ik altijd gelijk aan etherdiscipline. Ik leerde haar kennen via wie is de mol en wat een toffe vrouw is het. Ik was ook erg nieuwsgierig naar haar boek. Het leest heerlijk weg maar bij sommige stukken had ik wel zoiets van het is wat langdradig. Het boek is wel echt veel te dun want het is wel erg leuk om te lezen over haar leven bij de politie en stiekem ben ik nieuwsgierig naar meer van haar avonturen bij de politie. De foto's is het midden van het boek vind ik een leuke aanvulling.

Een ideaal boek om tussendoor te lezen.

Een interessant boek over Ellie Lust en over haar jaren bij de politie. Maar ook over haar jeugd, over lesbisch zijn, en meer. Ik vond het goed geschreven, vooral het eerste deel was erg goed en daar vloog ik ook echt doorheen. Ellie heeft heeft echt van alles gedaan bij de politie van stagaire tot motoragent tot strijden voor LGBT/diversiteit. Ook leuk om te lezen hoe dingen zijn veranderd. Van geen mobieltjes en computers naar een tijd met juist dat.
Ik zou het boek zeker aanraden.

Ellie heeft een leuk, openhartig boek geschreven over haar verleden bij de politie. Ze schrijft op een toegankelijke manier waardoor je het boek zomaar uit hebt. Het boek biedt leuke en interessante inzichten over het werken bij de politie en schuwt ook zeker de heftige en emotionele kanten van het beroep niet.

Een aanrader!

Geen audioboek nodig - wie dit leest hoort als vanzelf Ellie praten! Een verzameling indrukwekkende verhalen die je weten te raken en inzicht geven in Ellie Lust - haar leven, haar passies, wat er in haar omgaat. Heel fijn boek!

Ellie Lust en televisie is nu eenmaal een goede combinatie. Als Ellie aan het woord is heeft ze gelijk mijn aandacht omdat ik haar scherpe opmerkingen of grapjes niet wil missen.

Dat is precies de reden waarom ik haar boek een kans wilde geven. Leest haar boek makkelijk weg zoals je zou verwachten?: Blijkbaar wel.

In 'Mijn jaren bij de politie' verteld Ellie ons over haar aller grootste passie en wat ze als agente zoal voor haar kiezen heeft gekregen. De liefde die zij voor haar vak heeft spat van elke bladzijde af met de juiste verhouding professionaliteit & humor. Precies zoals we van haar gewend zijn.

Stukken erin die mij diep hebben geraakt. Erg mooi! Voorlezer Karin Douma vond ik erg min. Woorden gek uitgesproken, niet altijd op het juiste tempo voor wat er werd verteld

Leuk boek, je hoort Ellie praten als je het leest. Zou wat meer diepgang mogen hebben.

Het verhaal leest vlot en geeft een interessant kijkje in het werk van de politie. Doordat ze ook persoonlijke informatie deelt, is het wel echt haar verhaal geworden. Leuk om gelezen te hebben.

Sympathiek boek geschreven door een sympathieke agente. Met respect voor de mensen die in het boek staan beschreven en op humorvolle wijze beschrijft ze haar leven als agente.